Laatst liep ik op een zonnige ochtend de supermarkt uit, beladen met boodschappen. Ik liep naar mijn auto en zag dat pal naast mijn auto iemand net had geparkeerd. Met enige moeite stapte een zwaarlijvige man uit. Hij had een grauw gelaat en oogde nors. Ik schatte hem eind vijftig. Wat ik vooral zag was dat hij zijn auto bijna tegen mijn auto aan had geparkeerd. Ik kon zo onmogelijk instappen. Beleefd vroeg ik hem of hij zo vriendelijk wilde zijn om zijn auto iets te verplaatsen, zodat ik kon instappen. Wat er toen gebeurde zou je niet verwachten. De man deed een stap terug, bekeek beide auto's en zei toen heel droog: 'Nee, dat doe ik niet. Jouw auto staat namelijk niet binnen de lijnen. Die van mij wel.' De man had gelijk, maar had ook kunnen zien dat aan de andere kant van mijn auto een mini-van deels binnen 'míjn' parkeervak geparkeerd stond. Zo ontstaat een domino effect. Toen ik de man hier op wees, antwoordde hij doodleuk dat dit niet zijn probleem was...
Inwendig zei ik mijn mantra: stop - haal adem - los op. Tegelijk besefte ik dat ik twee opties had: 1. Ik kon er op gaan aandringen dat hij zijn auto ging verplaatsen, maar dat zou mogelijk in ruzie kunnen eindigen gezien zijn houding.
2. Ik kon zijn onwelwillendheid bij hém laten, instappen aan de passagierskant van mijn auto en naar de bestuurderskant schuiven. Ik besloot om voor optie 2 te gaan. Ik voelde er weinig voor om geïrriteerd of boos te worden. Spontaan flapte ik er uit: 'Wat is het toch fijn om slank te zijn en heb nog een fijne dag!', onderwijl glimlachend omdat ik bewust was dat ik een keuze had. Vervolgens stapte ik aan de rechterkant de auto in. Toen ik wegreed stond de man me nog na te kijken terwijl hij zich op het achterhoofd krabte. Ik weet niet hoe hij zich verder voelde, dat was niet mijn probleem. Ik bedacht dat hij wellicht onwillig was omdat hij met moeite uit zijn auto was gekomen en zichzelf dat kunstje niet opnieuw wilde zien doen (de 'positieve' intentie achter zijn gedrag). Ik had verder een goede, productieve dag, want ik had bij het opstaan al besloten dat het zo'n dag zou worden. Ook vond ik het stiekum best leuk dat ik een mooiere auto reed dan hij ;-)
Vaak is het beter om ervoor te kiezen je aan te passen in een situatie en als het kan, er de humor van in te zien door even een pas op de plaats te maken. Meestal hebben we keuzes. Je hoeft ze alleen maar te ontdekken.
Hoe bewust ben jij en kies je bij het opstaan 's ochtends ervoor om er een mooie dag van te maken? Wat is jouw programmering van de dag?
©Joan Hoexum 2018
Geïnspireerd geraakt? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en ontvang regelmatig verhalen, metaforen, tips en acties! (4x per jaar)